درد جامعۀ فرهنگی ما، مهندسی معکوس فرهنگی است! که بیش از چهل سال، وقت و هزینه‌های کلانی را در کشور متوجه فعالیت‌های فرهنگی نموده، ولی نتیجه‌ای را که می‌بایست در افزایش سطح آرامش، شادی، و معنویات یک جامعه اسلامی با قدرتمندترین الگوهای معصوم (اهل‌بیت علیهم‌السلام) به دنبال داشته باشد؛ نداشته است. اینکه رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند: کار فرهنگی در کشور زیاد می‌شود، اما تأثیرگذار نیست؛ آیا ما را به بررسی موانع و مشکلات این مسیر وادار نمی‌کند؟ نتیجه و خروجی کار فرهنگی موفق، تولید انسان «مؤمن» است. یعنی انسانی که به «محل امن» برای خود و دیگران تبدیل شده و ابتدا خودش به آرامش و شادی رسیده و سپس دیگران در کنار او آرامش و امنیت را تجربه می‌کنند. در غیر این صورت، این کار فرهنگی، عقیم و بی‌نتیجه بوده است. براستی مشکل فعالیت‌های فرهنگی کجاست، که علیرغم تمام زحماتی که نیروهای دلسوز و متعهد انقلابی به دوش می‌کشند، باز جامعه روزبه‌روز به انحرافات و امراض اخلاقی و فرهنگی مبتلاتر می‌گردد؟ مجموعۀ کارگاهی «مهندسی فرهنگی» به بررسی علت نافرجام ماندن فعالیت‌های فرهنگی پرداخته و سپس راهکاری صحیح و اثبات شده را به تمام مراکز فرهنگی داخل و خارج کشور پیشنهاد می‌دهد.