توکل

خلوت های شبانه و نجواهای دلبرانه، آنقدر در سازندگی و تقویت بخش فوق عقلانی انسان مؤثر است که چه بسا ره صد ساله را می توان یک شبه پیمود. همین است که در آیات و روایات مختلف به این امر مهم بسیار تأکید و سفارش شده است. چه بسیار بزرگ مردانی که قوت صبح و شامشان یاد محبوب است و نام دوست. جز دوست نمی گویند و جز او نمی خواهند.

سلسله مباحث “مراقبات مبارک رمضان” از گفتار های “استاد محمد شجاعی” باطن ماه مبارک رمضان را به ما می نمایاند و نشان می دهد که این ماه فقط ماه گرسنگی و تشنگی نیست، بلکه فصلی است برای اوج گیری و فرصتی است برای پرواز تا مرزهای بی نهایت. چنانچه کسی حقیقت این ماه را دریابد و به اندازه دریافت و ظرفیت وجودی اش در بهره گیری از فرصت های بی بدیل آن بکوشد، بیش از نیمی از مسیر خودسازی را پیموده است.

محوری‌ترین مسائلی که در طول تاریخ تفکر بشر، اندیشه وی را به خود مشغول داشته، سه محور اساسی (خداشناسی)، (جهان‌شناسی) و (انسان‌شناسی) بوده است. در این میان انسان‌شناسی، از برجستگی خاصی برخوردار است؛زیرا انسان‌شناسی باب ورود به خدا شناسی است. انسان عبارت است از فوق عقل یا فوق تجرد یعنی بی‌نهایت‌طلبی که در جنبه فطرت، تشبّه به خداوند تبارک و تعالی دارد.

طبیعت و فطرت انسان غذا می‌خواهد. فطرت انسان چون مادی نیست غذایش یاد بی‌نهایت است. قیمت انسانها معادل ثواب‌ها و کارهایی است که به آخرت می‌فرستد.

نماز، انسان بی نهایت کوچک را، با آفریدگار بی نهایت بزرگ پیوند می دهد و بهترین تبلور خضوع جان در برابر جانان است . نماز، عالی ترین نمایش عبودیت و بندگی خداوند است. که با کلام و اعمال، قلب و روح انسان و پرستش او را به نمایش می گذارد. که هیچ یک از واجبات دیگر، از چنین ویژگی برخوردار نیست. زیرا هر رکن آن، حکایت کننده ی بابی از ابواب معارف و تقرب به خداوند را در بر دارد.